Bjarndýr í Fljótavík e. Jósef Hermann Vernharðsson

Endurbætur á Brekku 2004 022Jósef Hermann Vernharðsson við sumarbústað sinn á Brekku í Fljótavík

 

Eftirfarandi frásögn skráði faðir minn, Jósef Hermann Vernharðsson af komu bjarndýrs í Fljótavík vorið 1974.

Það var árið 1974, 18 maí sem nokkrir aðilar, Jón Gunnarsson, Ingólfur Eggertsson og Helgi Geirmundsson fóru á bátnum Sigurði Þorkelssyni til Fljótavíkur,  með vél til að setja í jeppa sem stóð við neyðarskýli Slysavarnarfélagsins og var notaður til að flytja farangur sem fólk hafði með sér, fram að sumarbústaðnum sem byggður var á Atlastöðum nokkrum árum fyrr. Með þeim í för var kona Ingólfs, Herborg, sonur þeirra Hörður (f. 6.júlí 1958,15 ára), sonur Helga, Helgi (f. 22.febrúar 1963, 11 ára) og sonur Jóns, Magnús (f. 6.des. 1963, 10 ára).
 
Eftir landtöku héldu þau rakleiðis fram að Atlastöðum til að taka upp   nesti og hita kaffi fyrir hópinn. Þeir drösluðu vélinni í land og upp í jeppann,  en þegar þeir voru langt komnir að tengja vélina, lítur  Jón upp úr vélarhúsinu og segir við félaga sína, “nei sjáiði nú þennan”, þegar þeir líta upp, sjá þeir hvar fullvaxinn ísbjörn stendur skammt frá þeim. Og nú voru góð ráð dýr! Það var þeim til bjargar að björninn var jafn hissa og þeir og þannig gafst þeim tóm til að skjótast inn í skýlið og grípa með sér byssu sem þeir höfðu haft með sér, en skotin voru í úlpu sem var neðar á kambinum.
Björninn var hinn rólegasti og kannaði svæðið, hnusaði af útvarpi sem var þar í gangi, át appelsínur sem voru í poka á kambinum og ráfaði síðan dálítið um.
 
Þegar þessi staða var komin upp var úr vöndu að ráða. Von var á drengjunum til baka að kalla á þá í mat og hvað myndi þá verða um þá ef þeir hefðu mætt birninum. Ekki er hægt að lýsa í orðum þeirri sálarangist sem greip mennina í skýlinu meðan þessi atburðarrás átti sér stað, ef dýrið rásaði frá í áttina að bústaðnum. Ræddu þeir saman um hvað skyldi taka til bragðs. Ekki mátti tala, ganga um eða horfa út um gluggann, því þá gæti bangsi orðið þeirra var.
 
Talstöð var í skýlinu og kallaði Jón á loftskeytastöðina á Ísafirði og bað um aðstoð. Þess má geta að þegar Jón var búinn að hafa samband við Ísafjörð,
kallaði loftskeytastöðin á Siglufirði í hann og sagði honum að hann mætti ekki nota talstöðina nema í neyðartilfellum.
 
Á Ísafirði var kallað eftir flugvél í eigu Harðar Guðmundssonar flugmanns, en  hún þurfti mjög stutta lendingarbraut.
 
Í millitíðinni hafði Helga tekist, eftir að bangsi ráfaði aðeins frá skýlinu, að ná í úlpuna með skotunum og koma skoti á hann, eftir það voru dagar
hans þar með taldir og var því öllu hættuástandi aflýst. En þrátt fyrir það kom flugvélin með frétta og sjónvarpsmenn og lenti rétt neðan við sumarbústaðinn.
 Þeir komu heim að húsinu og hittu þar fyrir Boggu og strákana og spurðu hana eftir ísbirninum sem hafði verið drepinn þar. Hana rak í rogastans, hún vissi  ekki til að svo væri  og spurði þá hvort þeir vær ekki með öllum mjalla. Skömmu síðar komu bjarndýrsbanarnir heim að bústaðnum og kom þá allur sannleikurinn  í ljós. Þegar björninn var krufinn kom í ljós að í maganum var ekkert nema appelsínurnar sem hann hafði étið.
 
Til fróðleiks má geta þess, að þegar Helgi var kominn niður á bryggju snemma um morguninn, fær hann þá hugmynd að gott væri að hafa skotfæri með, en byssan var um borð í bátnum. Hann snýr því til baka heim til sín og sækir skotin og setur þau í úlpuvasann en, að öllu jöfnu var byssa ekki höfð með í slíkar ferðir. (Einnig var sú saga sögð um Ingólf, að þegar hann hafði augnsamband við bjössa, leysti hann vind svo hressilega að bjössi fékk hálfgert aðsvif og þess vegna fengu þeir svigrúm til að komast í skýlið.  


mbl.is „Harma ísbjarnardrápið"
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Hvað með Vestfirði?

Hvað eiga Vestfirðingar að bíða lengi eftir almennilegum samgöngum?  Nú á að tvöfalda Suðurlandsveg, og bora göng undir Vaðlaheiði.  Ekki er mjög langt síðan gerðar voru lagfæringar á Suðurlandsvegi þar sem gerður var mjög góður 2+1 vegur.  Vegurinn um Víkurskarð er upphækkaður og malbikaður.  Nú má ekki skilja sem svo að ég sé á móti þessum framkvæmdum, en íbúar á sunnanverðum Vestfjörðum mega búa við malarvegi sem ekkert hefur verið gert fyrir síðan þeir voru lagðir fyrir 50 árum eða meira.  Plástrar hér og þar, malbikaður kafli á Barðaströndinni fyrir 12 árum þegar Ólafur Ragnar kom í fyrstu opinberu heimsókn sína þangað, og síðan ekki söguna meir.  Samgöngur milli norðan- og sunnanverðra Vestfjarða eru landi og þjóð til háborinnar skammar.  Þar er yfir tvo varhugaverða fjallvegi að fara, sem eru lokaðir vegna snjóa stóran hluta ársins.  Þegar markmiðið ætti að vera að bora göng sem víðast, þá er bætt á Vestfirðinga einum fjallveginum enn, um Arnkötludal yfir Tröllatunguheiði.  Hefði ekki verið betri kostur að bora göng undir Kollafjarðarheiði, og losna alfarið við fjallvegi á leiðinni milli Ísafjarðar og Reykjavíkur (að vísu frátaldri Bröttubrekku)?  Nú er mér allavega nóg boðið, og skora hér með á hæstvirtan samgönguráðherra að gera nú eitthvað róttækt í vegamálum Vestfirðinga, það væri vafalaust góð mótvægisaðgerð að fara í vegabætur á Vestfjörðum núna, ég hef þá trú að annað muni fylgja í kjölfarið.
mbl.is Tvöföldun hefst 2009
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Meðan við fullmönnum ekki leikskólana, falla aðrar hugmyndir um sjálfar sig

     Ég á svolítið erfitt með að skilja hvert þær stöllur Sigrún Elsa Smáradóttir og Bryndís Ísfold Hlöðversdóttir hafa verið að fara í fjölmiðlum undanfarna daga.  "Mömmugilda" er titill á pistli Bryndísar í Fréttablaðinu föstudaginn 7. mars.  Hún finnur heimgreiðslum til foreldra allt til foráttu.  Það er verið að binda konur heima "á bak við eldavélina" eins og einn fyrrverandi ráðherra komst að orði fyrir nokkrum árum síðan.  Er álitið á sjálfsmati kvenna ekki meira?  Var barátta rauðsokknanna til einskis?  Var kvennalistinn flopp?  Borgarstjórinn er málaður upp sem karlrembusvín, sem telur að staða konunnar sé inni á heimilinu.  Við sama tón kveður í grein Sigrúnar Elsu í Morgunblaðinu þennan sama dag, "konurnar heim og ekkert vesen".  Sú hugmynd að greiðslujafna þjónustuna, burtséð frá því hver veitir hana er að mörgu leyti góðra gjalda verð.  En hún leysir ekki vandann ein og sér.  Ég veit, að konur eru sem betur fer fæstar með svo lítið sjálfsmat, að þær geti ekki með glans, verið á vinnumarkaðnum, eignast öll þau börn sem þær langar til, og nú, þökk sé borgarstjóra, verið heima með þau (eða útvegað sér úrræði á eigin spýtur) eins lengi og þær langar til.  Og hver segir að þetta geti ekki eins verið faðirinn?  Hefur þetta kannski eitthvað með launajafnrétti að gera?  Það sem málið snýst um, er að að er verið að gera fólki kleift að finna önnur úrræði.  Greiðsla upp á 50.000 á mánuði gæti kannski gert það kleift fyrir einn eða fleiri að fá sér a-pair, eða ömmu/frænku sem hætt er að vinna.

 

     Staðreyndin er sú, að þó orðin séu falleg um að það þurfi fleiri leikskólapláss, fjölga úrræðunum, þá er veruleikinn ekki eins fallegur.  Það er ekki nóg að fjölga leikskólaplássum og dagmæðrum, það þarf að manna það sem fyrir er.  Og á meðan þeir leikskólar sem fyrir eru, eru ekki fullmannaðir og senda þarf börn heim í hverri einustu viku, þá er enginn tilgangur með því að hraða uppbyggingu nýrra.  Leikskóli er ekki bara hús/steinsteypa, leikskóli er að stærstum hluta fólk, og þegar það fæst ekki, þá er byggingin tilgangslaus og biðlistarnir lengjast eftir sem áður.


Jólasaga

Jæja, best að láta hana vaða til að létta fólki lund í undirbúningi jólanna. 

        Ekki fyrir löngu, á mælikvarða jólanna, kom upp svolítið vandamál.  Jólasveinarnir voru flestir komnir til byggða að sinna sínum uppáhaldserindum.  Í helli sveinanna voru hins vegar veikindi og Kertasníki, sem síðastur kemur á aðfangadag, gekk illa að fá aðstoð við að búa sig til ferðar.  Það styttist í að sveinki þyrfti að drífa sig á stað og hann var orðinn frekar stressaður.  Grýla kom í heimsókn sem hafði ekki önnur áhrif en að stressa sveinka enn meira.  Hinir bræðurnir höfðu tekið vélsleðana sem voru í lagi en sá síðasti var bilaður.  Hreindýrin voru upp við Kárahnjúka og hreindýrasleðinn hafði ekki fengið neitt viðhald í 17 ár.  Með nokkur farlama hreindýr fyrir sleðanum, sem ekki nenntu burtu sökum elli, fór sveinki að hlaða á sleðann sem brast undan þunganum og allt fór út um allt.  Kertasníkir æddi inn til að fá sér hálfkaffi (kaffi og viský).  Hann komst að því að einhver hafði drukkið allt viskýið og ekkert annað vín til.  Kaffibollinn fór í gólfið og brotnaði þannig að brotin fóru út um allt gólf.  Þegar sveinki ætlaði að sópa þeim upp sá hann að mýsnar höfðu nagað hárin af kústinum.  Þá er  bankað á hellisdyrnar.  Í brjáluðu skapi æðir sveinki til dyra.  Þar fyrir utan stendur engill með jólatré.    

- Hvar viltu að ég setji tréð? spurði engillinn.         

   

 Og þannig kom það til vinir mínir, að engillinn er á toppi jólatrésins.


Reynisvatnsás

            Ég held að Reykjavíkurborg sé að læðupokast eitthvað með aðalskipulagið án samráðs við íbúana.  Ég beið í vor (frá því að fyrstu fréttir bárust af yfirvofandi byggingaráformum) eftir því að við fengjum kynningu og tækifæri til að koma með athugasemdir.  Síðan kom fréttin í Morgunblaðinu á miðvikudaginn, auglýsa á lóðirnar í næstu viku.  Ég verð að viðurkenna að mér brá svolítið við.  Ég mundi nefnilega ekki til að þetta hafi verið á aðalskipulagi þegar við keyptum hér í febrúar 2005.  Því hringdi ég nokkur símtöl og spurðist fyrir.  Ég fékk þau svör að þetta hefði jú verið auglýst og ein athugasemd borist frá Skógrækt ríkisins.  Hvar auglýsingin var birt og hvenær veit ég ekki, en mitt næsta skref er að athuga það.  Það var allavega ekki eins vel auglýst og fyrirhuguð bílastæði hér við blokkina.  Einnig var mér sagt að borginni bæri að auglýsa breytingar á aðalskipulagi, og fara með þær breytingar í grenndarkynningu.  En nú er búið að breyta aðalskipulagi og svæðisskipulagi, og enginn vissi neitt.      

            Ein  af ástæðum þess að ég fluttist hér í Grafarholtið var að hér var ég í nálægð við náttúruna og þetta byggingarland við Reynisvatnsás er dágóður partur af því útivistarsvæði sem ég og mín fjölskylda notum okkur.             

            Því spyr ég: Af hverju þarf að fórna landsskika sem búið er að leggja vinnu í að græða upp, þegar nóg er af byggingarlandi annars staðar?  


Gangstéttarraunir

Það hefur verið getraun í gangi undanfarna daga á leið heim úr vinnu.  "Ætli sé búið að steypa?"

 

Forsaga málsins er sú að í fyrravor (2006) var farið að steypa gangstéttir hér í eystri hluta Grafarholtsins.  Vei.. hugsuðum við, maður losnar þá við mölina og leiðindin á bílastæðinu, svo maður tali nú ekki um hvað það er þægilegra að dröslast um með barnakerruna á steyptri gangstétt heldur en í mölinni.  Hvað þá að þurfa ekki að fara út á götu og hætta lífi og limum innan um misfæra bílstjóra.  Það leið og beið fram á haust, það var búið að steypa tvo þriðju öðru megin í Þórðarsveignum, en ekki bólaði á neinum framkvæmdum niður brekkuna hjá mér.  Þetta var eiginlega orðið eins og lítt spennandi framhaldssaga. 

 

Í vor sem leið kom bréf.  Frá Orkuveitunni.  Þeir ætluðu að leggja ljósleiðara.  Sundurgrafin innkeyrsla í nokkra daga, enn meiri möl á bílastæðið.  Ekki bólaði á gangstéttum.  Sá þá að verki hér og þar í hverfinu, bútur hér og bútur þar.  Um miðja síðustu viku birtust þeir.  Nú er búið að loka fyrir allar innkeyrslur, og þeir vinna hér úti eins og þeir eigi lífið að leysa.  Kannski verður búið að steypa á morgun......

 

Ég vona svo sannarlega að þetta sé ekki standard vinnuhraði hjá borginni.  Þessir menn eru nefnilega á launum hjá mér.

 

Það er gott að búa í Grafarholti.


Ég hugsa mér einstakling........

Reglurnar eru:

1.  Ég svara með já, nei eða kannski.

2.  Svarendur eru úr leik eftir fimm nei

Góða skemmtunSmile

 


Skúli

Við kynntumst Skúla í Kaliforníu í mars 2001.  Ljúfari ferfætling er ekki hægt að hugsa sér.  Það var eins og hann hefði alltaf verið í fjölskyldunni.  Ingibjörg og Bjarki fluttu svo heim í ágúst 2002, og ekki kom til greina að Skúli yrði skilinn eftir.  Hann flutti inn til okkar á Ægisíðuna, tímabundið eftir 6 vikna dvöl í Hrísey.  Aldrei þurfti að hafa áhyggjur af honum með börnunum, það var ótrúlegt hvað hann umbar þeim, og ef hann varð þreyttur á þeim, þá skreið hann undir borð til að hafa frið.  Aldrei heyrði maður svo mikið sem bofs frá honum þegar börnin voru annars vegar.  Stefán og Ingibjörg voru mjög hrifin af Skúla.  Svo mikið að þau kölluðu alla hunda Skúla.  Hann flutti í sveitina til "afa og ömmu" í haust, þegar "foreldrarnir" fluttu til Canterbury, og kunni bara vel við sig.  Var að verða algjör sveitahundur.  Og nú er hann allur.  Við munum sakna Skúla, og geyma allar góðu minningarnar sem hann skilur eftir sig.


Margrét Sverrisdóttir

 

Ég hef ekki verið virk í pólitík í gegnum tíðina, meira fylgst með mönnum en flokkum.   Á síðustu árum er ein ung kona sem mér finnst standa upp úr í flokki ungra stjórnmálamanna, Margrét Sverrisdóttir.  Hún er skelegg, samkvæm sjálfri sér og ber af sér góðan þokka.

 

Nú, hvert er þetta að fara?  Mér hefur blöskrað framkoma stjórnar- og þingmanna flokksins í hennar garð undanfarið og ákvað að fylkja liði með henni og hjálpa henni við að koma skikk á flokkinn sinn.  Já, flokkinn hennar, þó að vissulega eigi ekki að kalla stjórnmálaflokka eign einhvers, þá hafa fáir lagt meira til hans en Margrét, bæði í vinnuframlagi og stefnumótun.  Það þarf ekki nema að líta á skoðun andstæðinga í pólitíkinni, sbr. Ástu Möller á heimasíðu sinni:  ,,Margrét hefur verið límið í flokknum, rödd skynseminnar og andlit hans út á við." (Úlfakreppa í Frjálslyndaflokknum).  Í sama streng tekur Þórunn Sveinbjarnardóttir í grein sinni Frjálslyndi karlaflokkurinn (Blaðið 24.01. s. 13): ,,Margrét er afburðamanneskja sem ég hélt að Frjálslyndum þætti sómi að innan sinna raða".

 

Margrét mætti Magnúsi Þór Hafsteinssyni,  mótframbjóðanda sínum í varaformannsemættið, í Kastljósi í gærkvöldi. Heldur fannst mér málflutningur Magnúsar bágborinn, hans hugmyndir um pólitískar umræður eru að ráðast á Margréti með óljósum ásökunum um hitt og þetta. Núna finnst honum hann greinilega vera afskaplega snjall að lýsa því yfir að hún hafi ekki náð neinum árangri! Honum finnst hann mikill  kall með 300 atkvæði Frjálslynda flokksins á bakvið sig á Akranesi í síðustu sveitarstjórnarkosningum. Og gerir lítið úr 6500 atkvæðum Frjálslyndra í Reykjavík. Hvernig getur varaformaður flokks gert lítið úr stórsigri hans í Reykjavík?

Svo hélt kappinn áfram, sæll yfir að hafa nú náð góðum árangri í sínu kjördæmi í síðustu alþingiskosningum, sem Margrét hafi ekki náð. Gallinn við þennan málflutning er sá, að Margrét fékk miklu fleiri atkvæði í síðustu kosningum en hann, þó svo hún kæmist ekki inn á þing. Misvægi atkvæða er nefnilega svo gegndarlaust, að menn eins og Magnús fjúka inn á þing á meðan fólk með miklu fleiri atkvæði á bak við sig er úti í kuldanum. Væri ekki nær fyrir Magnús að berjast gegn því óréttlæti, í stað þess að hreykja sér af því?  Annað óréttlæti sem ástæða er til að laga strax, er aðgengi þeirra aðila sem vilja ganga í flokkinn og starfa með honum.  Tilraun mín til þess að hringja á skrifstofu flokksins í dag endaði í talhólfi Magnúsar Þórs!  Átti ég að segja honum að ég vildi ganga í flokkinn til að styðja framgang Margrétar innan hans? Mér finnst svarið ,,Hún er úti í bæ" er ég spurðist fyrir um Margréti, ekki lýsa mikilli virðingu fyrir væntanlegum kjósendum, en hann má þó eiga það að hann lét mig hafa GSM símanúmerið hennar.  Og fyrir þá sem vilja ganga í flokkinn þá bendi ég á kosningaskrifstofu Margrétar að Hlíðarsmára 10 í Kópavogi, en þar er hægt að nálgast umsóknareyðublöð.  Vil ég hvetja alla stuðningsmenn Margrétar til að mæta þar og skrá sig, og mæta svo á landsþingið um helgina og styðja hana til allra góðra verka.

 

Barátta samherja er aldrei góð og alls ekki ef hún er ómálefnaleg og snýst um aðra hluti en hvað og hverjir eru bestir fyrir flokkinn.  Magnús Þór hefur ítrekað haldið því fram að hann og formaðurinn séu að veiða vel á atkvæðamiðunum, sem er mikið rétt en hvort rétt veiðafæri eru notuð er svo annað mál.


Jólakveðja úr Marteinslauginni

IMG_2459Fjölskyldan Marteinslaug 12 Grafarholti sendir vinum og ættingjum nær og fjær hugheilar nýárs- og jólakveðjur með von um að þið hafið það öll alveg frábært og samt sé allt  og allir á uppleið þ.e. að þið séuð að flytja í efra til okkar í Holtið, hér er frábært að vera.


Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband